The news from my dearest arrived during my lunchtime at 13:05 hours on 10th October 2019 and was full of emotional spelling errors. But the message was clear: Olga Tokarczuk was rewarded the Nobel Prize for the (missing) year 2018.
Huh! Huh!! Huh!!!
Well, I haven’t read all of her books, but only some of them, and always with the greatest pleasure. And there is one still waiting on my bookshelf to be read — although very well received by the critics and the public — but sorry, not read yet:
Księgi Jakubowe, albo Wielka podróż przez siedem granic, pięć języków i trzy duże religie, nie licząc tych małych : opowiedziana przez zmarłych, a przez autorkę dopełniona metodą koniektury, z wielu rozmaitych ksiąg zaczerpnięta, a także wspomożona imaginacją, która to jest największym naturalnym darem człowieka : mądrym dla memoryału, kompatriotom dla refleksji, laikom dla nauki, melancholikom zaś dla rozrywki. – Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2014
Now there is no excuse that it is too baroque for me (alone the title!), or too thick for the times present. It is going to be read thoroughly.
What a joy! And what a kind of satisfaction — one of my privately most beloved authors received, yes, true, very true, the Nobel Prize. The Nobel Prize!